Η ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗ ΤΩΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ ΚΑΙ Ο ΑΦΑΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΤΣΙΜΕΝΤΑΔΙΚΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ, ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟ, ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ.
Η ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗ είναι διαδικασία μη ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΗ, ΚΟΣΤΟΒΟΡΑ με ΠΕΡΙΒΑΛ-ΛΟΝΤΙΚΑ ΑΡΝΗΤΙΚΟ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑ.
Η κατεδάφιση των εγκαταστάσεων πέρα από καταστροφική, απαιτεί τεράστιο κόστος και ταυτόχρονα μεγάλη περιβαλλοντική επιβάρυνση. Χιλιάδες κυβικά ισχυρού οπλισμένου σκυροδέματος και γιγάντιες κατασκευές που για την δημιουργία τους καταναλώθηκαν μεγάλες ποσότητες ενέργειας ουσιαστικά πηγαίνουν στα σκουπίδια.
Χρήσιμοι χώροι αφανίζονται.
Θα απαιτηθούν πάρα πολλές μεταφορές των προϊόντων κατεδάφισης και απαίτηση εξεύρεσης μεγάλων χώρων εναπόθεσης ενός υλικού που δεν επιτρέπει την ανάπτυξη της φύσης, ενώ το επιπλέον κόστος μιας προβλεπόμενης ανακύκλωσης των προϊόντων καθαίρεσης είναι πολύ μεγάλο.
Το Τσιμεντάδικο ως κτιριακή εγκατάσταση συνδέεται με ένα τρόπο «τραγικό» και μοναδικό με τον τόπο, αφού για την επέκταση της λειτουργίας του καταφαγώθηκε ο λόφος Παρίπα και μεταλλάχθηκε από ασβεστόλιθο σε τσιμέντο για να κτιστούν τα βιομηχανικά κελύφη. Θυσιάστηκε ο ασβεστόλιθος με τις καταγεγραμμένες αρχαίες ταφές. Μέσα στους στρογγυλούς τοίχους των Σιλό, στους τοίχους των αποθηκευτικών χώρων, των Σπαστήρων, των Μύλων, σε δοκάρια και σε κολώνες κάπου υπάρχουν κονιορτοποιημένα τα οστά των προγόνων μας από τους μυκηναϊκούς χρόνους.
Οι βιομηχανικές εγκαταστάσεις των Τσιμέντων Χαλκίδος είναι πλέον ένας τόπος κοινωνικής, ταξικής, και εργατική μνήμης τεσσάρων γενεών εργαζομένων, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί ένα εξέχον δείγμα της βιομηχανικής τεχνολογίας της εθνικής παραγωγής, και ως εκ τούτου αξίζει την διακριτή θέση του στην ιστορία του τόπου αλλά και ευρύτερα.
Συμπερασματικά:
– Η χρήση των LOGISTICS θα προκαλέσει την ολοκληρωτική διαγραφή μιας πολύ σημαντικής περιοχής μνήμης που συνδέεται με ένα τεράστιο κομμάτι της βιομηχανικής ιστορίας της Εύβοιας, και της Ελλάδας γενικότερα. Θα προκαλέσει ανεπανόρθωτες καταστροφές στον Αρχαιολογικό χώρο και στο περιβάλλον.
– Η Χαλκίδα και η ευρύτερη περιοχή, για άλλη μια φορά θα βρεθούν αντιμέτωποι με στρατηγικές αποφάσεις που καταστρέφουν το παρελθόν και δεν δημιουργούν καμιά προοπτική για το μέλλον. Παραδείγματα, η κατεδάφιση των μεσαιωνικών τειχών, η εξάλειψη των νεοκλασικών και βιομηχανικών της κτιρίων που αν υπήρχαν θα προσμετρούσαν θετικά στην τουριστική και πολιτιστική της ανάπτυξη.
– Είναι η κρίσιμη στιγμή καθώς όλα αυτά κινδυνεύουν να αφανιστούν κληρονομώντας μας ένα μέλλον με χαμένες μνήμες και ευκαιρίες
